Ben bi garip oldum.

Kızılay dolmuşunda dolmuşun kalkmasını bekliyordum.Dolmuş tıkabasa dolduğu halde şoför hala bekliyordu götveren.Neyse kalktık gidiyoruz bu arada ben de telefon rehberimle uğraşıyorum.soyisimlerini hatırladıklarımın soy isimlerini kaydediyorum gereksizleri siliyorum.
A harfindeyim.Bi -iki tane görüşmediğim arkadaşımın telefonunu sildim hayatımın ilerleyen karelerinde görmesem de eksiklik hissetmeyeceklerinizden olur ya hani.Ne zamandır da görüşmemişinizdir zaten o dosyayı tekrar açmaya hiç gerek yoktur.Herneyse A harfinde ilerlerken sıradaki isim Ayşe Abla'ydı. Biraz kitlendim açıkçası.Sonra da onu sildim.Aslında onu her öğretmenler gününde arada da kafama esince arardım.ÖSS sonucumu ilk soran oydu.Keşke olsaydı da şimdi yine arasaydım.Ama yapamazdım.Hayatımda ilk defa telefon defterimden birinin adını ölmüş olduğu için sildim.Ve bilmenizi isterim ki gerçekten garip ve biraz çirkin bir duygu.İlk ölen tanıdığım değildi o 99 depreminde okuldan birçok arkadaşım göç etmişti mesela tahta kutuya.Akrabalardan vefat edenler falan fıstık.Ama hiçbiri telefon rehberimde yoktu.Ya o zamanlar telefonum yoktu ya da onlar kayıtlı değildi.Ayşe Ablaya bana bu ilki yaşattığı için teşekkür edemiycem.Tekrar R.I.P.
selametle.

Hiç yorum yok: