Küçükken kandırırlar hep çocukları yok leyleklermiş yok gökten elma düşmüş... İnanmazdım böyle şeylere. Küçüktüm ama aptal da değildim ya. Sevmezdim atlı karıncaları sanki ben mi sürüyorum? Ve palyaçolar o zaman da en az şimdiki kadar aptal görünürdü bana. Hiç unutmam işte o zamanlarda biri bana: " Kadınlara güvenme onlar şeytanın dünyadaki yüzüdür. Erkekler bile cennetten bu yüzden kovulmuştur. Dikkat et...! " demişti. Bense her zamanki gibi gülüp onlarda insan ben de insanım ne farkımız varki demiştim. Ama bilmiyordum küçükken söylenen şeylerin bir bölümünün mantıksız gelse bile doğru olabileceğini. Şimdi diyorum keşke çocukları leylekler getirseydi, keşke gökten üç elma düşseydi de bu halde olmasaydım. İnansaydım o sözlere. Kadınların gerçek yüzünü görebilseydim. İnanmadım işte ne yaparsınız. Her gelen kadına kendimden bir şeyler verdim, taa derinlerini gösterdim onlara kalbimin, onların oldum, onların da benim olduklarını zannederek. Öyle olmadı ne yazık ki. Her gelen de biraz daha eksildim, her gelene daha sıkı sarıldım, daha yukarılardan düştüm aşşağı. Yılmadım, şansızlık dedim. Bu sözün doğru olabileceğini hiç aklıma getirmedim. Göğüs gerdim her şeye, onlar uğruna yok saydım arkadaşlarımı, ailemi bile... Şimdi ise bu ilaçları içip uykuya dalmadan önce dilimde o söz ne kadar geç kavramış olsam da " Kadınların şeytanın dünyadaki gerçek yüzü imiş. " Benden arta kalanlarda -artık ne kalırsa- hepinize ibret olsun. Unutmayınki, beni bu hale getiren kadınlar sabah uyanacaklar ama ben halen uyuyor olacam, saygılarımla...
Bitik Bir Adam
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder