beyler ya sikeyim

gençler bir derdimi paylaşmak istiyorum.televizyonda olsun çevremde olsun bazı insanlar(cesur, zeki ve çevik olanlar) meslek seçimlerini neyi çok seviyorum lan ben deyip ona göre yönelim yapmışlar.gözleri parlıyor o işi yapmak için çabalarken.ben gerizekalısı ise sonunda ne olacağını tahmin edemediğimden, para sıkıntısı çekebileceğimi ve aileme de sıkıntı yaratabileceğimden , ayrıca da fen matematik konularına kafam bastığından dolayı gittim puanım nereyi tuttuysa oraya girdim, daha çok money alırım diyerek.ki kendime sorunca sen ne okurdun oğlum özgür olsan üç şık var kafamda; fizik(teorik), müzik ve psikoloji.peki şimdi ne okuyorum?bilgisayar.öncelikle bunun için alkışlıyorum kendimi.yıllardır tembelliğim dolayısıyla_(tembelliğimin sebebi de bu bölüm için bir aşk beslemiyor olmam yoksa çalışmayı seven bir insanımdır) resmen kafası basmıyor gibi tökezleye tökezleye devam ettim.derslere gitmedim, gidince de siklemedim.aptal olduğumu falan bile düşünmeye başladım başarısızlığımla.ben hayatımda yaptığım hiçbir işte bu kadar başarısız olmadım.gerçekten ya!

neyseki bilgisayar da güzel olaymış dillerdir algoritamalardır falan sevdim bunu.ama yine hastası değilim tabi ve zekamın yüzde 10unu bile şu derslere kullanmayı isteyemiyordum bu seneye kadar.şimdi de en azından kendimi istediğime inandırdım birazcık motive olabiliyorum.bu okula başlama sebebim parasal sıkıntı korkusudur.şu an o korkudan da kurtulmuş durumdayım neredeyse.sikerler diyip müziğe başlayabilirim.ama o kadar okuduk boşa gitmesin.bir de altın bir bilezik her şartta cepte olsun diyerekten devam etme kararı aldım.ama müziğime de devam etcem.arka planlarda kalmayacak o güzel sanat.daha söylemek istediklerim çok olsada onlarda beynimin kıvrımlarında dolaşmaya devam etsinler.okulu bırakmanın eşiğinden döndüğüm bugün çok ilginç bir gündü.