Biteceğiniz belliydi. Ta yazın başında akademik takvim açıklandığından beri biteceğin belliydi. Daha önce de bittiğin olmuştu; dönemlik bi' ağrıydın sadece. Diş ağrısı gibi. Gel gör ki farklı bişey yaptın bu sefer, daha önce olacağı hiç aklıma gelmemiş bişey yaptın; biteceğini bildiğin halde savaştın, "birazdan ölümde buluşucağız kaptan" der gibi elinden geleni ardına koymadın. Çalıştığım sınavlar en zorları, çalışmadıklarım yapamayacağım kadar kolaydı. Sanki öleceğini bile bile yaşayan bi' insan olmuştun. Ve başardın. Beni bitirebildin. Sen kazandın, beraber bittik. Bundan sonrası senin için önemli değil ve ben burda gene giden sevgilinin ardından konuşurcasına kaldım. Çünkü sen gidiceksin yenisi gelicek ama ben hep burdayım ve yenisi gelene kadar yenilenmek zorundayım. Beni bitirende bunun farkında olmak belki de...
Senin yaralarını sarmak bana kaç galon alkole mal olucak bunu zaman göstericek ama bildiğim tek tedavi bununla birlikte "önümüzdeki dönem bütün dersler gidiyorum" avuntusunu tekrar tekrar kullanmaktan başka birşey de değil.
mavin artık toz pembe oldu bana
şemsiyen ait oldu şimdi başkalarına
daha mı güzel oldu bilemiyorum aslında
ama izin kaldı hep gözümde, arkamda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder