Ölmek.
Evde işte okulda vs vs her yerde basınıza gelebilcek birşey. Herkesin farkında oldugu ama elınden geldıkce kactıgı bısey. İnsanların en cok korktugu en cok merak ettıgı.
Herkes ruyasında daha doğrusu karabasanlarında öldüğünü görür. En kötü sey odur. Ölumdur ınsanları bitiren dostlukları sevgileri yok eden insanları ayıran.
Bense korkulu rüyalarımda ateşlenip gece gece uyadığımda hiç öldüğümü görmem. Belki ölmekten kormadığım için belki de başka sebeplerden. Benim korkulu rüyalarımın konusu değildir ölüm. Tamamen huzurlu mutlu rüyalarımda farklı farklı şekillerde ölüp hep aynı mezara girerim.
O mezar biraz sapa dağ başında bir yerlerde, bir tane kendine hayrı kalmamış bir ağacın yanında. Fazla tasvir etmeme gerek yok. Beni yakından tanıyanlar o mezarın nerde olduğunu çok iyi bilir.
Ben o sıkıntılı gecelerde hep öldürdüğümü görürüm. Düzenli bir şekilde öldürürüm. Ateş etmem uzaklardan. Bıçaklarla aram iyidir nedeni yok severim. Araç o olur genelde.
O kötü anlarda hep öldürürüm.Büyük büyük kavgalar esnasında karşındaki kendi bıçağını kendine saplar bazen. Evime girmeye çalışan bir kaç kişiye saldırırım.
Tanıdığım insanlar kötü rüyalarında kapalı kalırlar havasızlıktan ölürler, bindikleri uçak düşer , vapurları batar boğulurlar falan. Bense katil olurum.
Öldürmek.
Hayatta işte en çok bundan korkarım. Korkularımla yüzleşmek zorunda kalmam umarım.
Not: Salı gününden beri çok hasta olduğum kafamdaki bu yazıyı anca şimdi yazabiliyorum.
2 yorum:
doğru kennyciğim
eyw
Yorum Gönder