Yangın Alarmı

Yagın alarmı çalmaya başlamıştı. Önce kimse ne olduğunu anlamadı. Alarmlar durmadan çalıyordu, herkes koşuşturmaya başlamıştı. O ise hala duruyordu. Aynı noktaya saplanmıştı. Kendini ordan alamıyordu. O kendini o noktadan alamadıkça alarm sesi yükseliyordu. Yagında artış vardı ve biraz daha kendine gelmezse yanıcaktı. Herkes hızını iki üç katına çıkarmıştı. Her şey titremeye başlamıştı. Sıcaklık gittikçe artıyordu. Yapının temelleri yerinden sarsılıyordu. Yapının ayakta kalmaya mecali kalmamıştı; her an yıkılabilirdi. Her geçen saniye artan alarm sesi durumun vahimliğini ortaya koyuyordu. Yapı ha çöktü ha çökecek derken birden alarm sesi kesildi çünkü O kendine gelmişti. Tüm her şey onun kendine gelmesiyle normale döndü. Hala ateş ve duman vardı ama yangın geçmişti, izi kalmıştı. Onunsa ağzından sadece şu kelimeler döküldü: "Galiba aşık oldum."

5 yorum:

O. dedi ki...

beyendim ama biraz tarz katman lazım kendine buro bütün yazıların aynı tarz; başta bi durumdan bahsediyosun ve merak uyandırıyosun, gelişmede alakasız şeylerle geçiyo yani merakı hemen vermemen güzel ama konu dağılıyo sonra da pat diye söylüyosun. başını ve sonunu okumak bütün yazıyla aynı tatmini veriyo bazen. tabi bu benim fikrim. sana tavsiyem ilgilenirsen, yazılarının başını ve sonunu oku sadece, gelişme kısmının sende gelişmeye ihtiyacı olduğunu düşünebilirsin..

Semih S. dedi ki...

evet öyle ki zaten :) zaten gelişme yok adı üstünde durum öyküsü... Ortasını okumasak da bişe kaybetmioz diosn... Hımm haklısın ama öle daa eğlenceli oluyor. Benim yazılarımı sen okuyormuşsun gibi değil de biri sana okuyormuş gibi düşün ;)

queen110 dedi ki...

benimle konuşman lazım :)) seninle tanışmam lazım.. ben sana ulaşamadım. sen bana ulaş..

petro... dedi ki...

ozi o bu değil de ben senin yorumunu beğendim kardeşim

O. dedi ki...

ben de sana karşı boş değilim alpcim. sana doğru kabaran bişiy var